دخترا یا خوشگلن یا وبلاگ نویس

دخترا یا خوشگلن یا وبلاگ نویس

چند تا از این اظهار نظرات پائین رو با ادبیات و جمله بندیهای مختلف شنیدین؟!
- دخترا یا خوشگلن یا دانشجو
- دخترا یا خوشگلن یا وبلاگنویس
- دخترای وبلاگنویس همه شون زشتن
- دخترای وبلاگنویس اینطوریَن، دخترای وبلاگنویس اونطوریَن
اصلاً تا حالا دقت کردین پای هر پستی، مصاحبه ای، يا چیزی ديگه ، وقتی عکس اون خانم باشه، بیشتر از اونچه که اون خانوم گفته، توجه همه به عکس معطوف میشه و راجع به عکس اظهار نظر می کنن؟

گاهی اوقات طوری راجع به دخترای وبلاگنویس اظهار نظر میشه انگار که اونا از کره مریخ اومدن ، خوب ماهام بخشی از همین آدماییم دیگه . میتونیم زشت باشیم ، زیبا باشیم ، کج و کوله باشیم ، چلاغ باشیم ، خوش هیکل باشیم ، چاق باشیم ، لاغر باشیم ، نمیتونیم .
واقعاً من نمی فهمم معنی این تقسیم بندی و اینطوری قضاوت کردن راجع به ظاهر چیه ؟ مگه دخترای وبلاگنویس و یا دانشجو جزء همین جامعه نیستند ؟ مگه نمی تونن زشت یا زیبا باشن ؟ این اظهار نظرا و تعجب کردنا واسه چیه؟ مگه شما پسرای وبلاگ نویس همه تون خوشگل و خوشتیپین که انتظار دارین دخترا اینطوری باشند ؟
اصلاً چرا تا به دخترا میرسین گیر میدین به ظاهرش ؟ چرا هیچکس پستی نمیزنه که راجع به ظاهر و سر و وضع پسرای وبلاگنویس اظهار نظر بکنه ؟ ( من قول میدم هم لینکش کنم هم Share ) . خداییش ، دیدین پسرای وبلاگنویس چقدر راحت عکساشون رو میذارن ؟ ( حالا توی وبلاگ یا هر شبکه دیگه ای ) لزوماً همشون خوشگل یا خوشتیپ نیستن . خیليهاشونم فیگورهای عجیب غریب گرفتن که همه به پای باحالی شون میذارن ، در حالیکه اصلاً  دخترا جرات انتشار عکساشون رو ندارن . اظهار نظراتي طویل و یا زیادی خواهد بود که نظراتي راجع به ظاهر عکسه خواهد شد .

جدای از شوخی، این اجنتاب ناپذیره که وقتی نوشته های کسی رو میخونیم راجع بهش تصوری توی ذهنمون نسازیم . طبیعیه که وقتی وبلاگی رو میخونيم هی پیش خودمون فکر میکنيم یعنی این چه جور آدمیه ؟ چه شکلیه ؟ برخورداش توی دنیای واقعی چطوریه ؟ ولی دلیل نمیشه همش تصور مثبت فوق افراطی و یا منفی فوق افراطی داشته باشم . از روی وبلاگ یک نفر به هیچ عنوان نمیشه حدس زد که واقعاً چطور آدمیه ؟ اکثر آدمها ، بًرشی از زندگیشون رو نشون میدن که دوست دارند و یا راحتند که بقیه بدونند . بنابراین نمیشه صرفا از روی بخشی که فرد اون رو   Public  کرده ، پی به زندگی و شخصیت حقیقیش برد.
خوب آدما همه شون یه سری نقاط ضعف دارن یه سری نقاط قوت . دلیل نمیشه الان به عنوان یه دختر وبلاگنویس بیان یه پست بزنن با این مضمون:
- پسرا یا خوشتیپن یا وبلاگنویس
- پسرا یا باکلاسن یا دانشجو
- چرا پسرای وبلاگ نویس اینقدر بدهیکلن ؟
بعدشم مطمئناً بقیة خانومای وبلاگ نویس میان تایید میکنن و اساسی حال همه تونو میگیرن .
خوب بعدش که چی ؟

چرا اينطور فکر می کنین كه تمامی دخترای وبلاگ نویس حتماً باید خوشگل و بی عیب باشن ؟ ( البته که اینطور هستند ) واقعیت اینه که ماها به دلیل محدودیتهایی که داریم ، مطمئناً نمیتونیم باهمة آدمها ارتباط برقرار کنیم . صرفاً اون طیفی رو که در اختیارمون هستند و میبینیم رو راجع بهشون یه دید اندکی داریم و میتونیم قضاوت کنیم . یکی از این امکانات هم ، وبلاگ نویسی هست . شما میتونین نوشته های تعدادی از خانومها رو بخونین و مثلاً ببینین چقدر خوب و لطیف نوشتند ، یا چقدر از خودشون تعریف کردند ، یا چقدر وبلاگشون خوشگله . بعد پیش خودتون تصور می کنین که لابد این حتماً الهه زیبایی هستش . نه اصلاً اینطوری نیست . شما اگه نوشته ها و لحن حدود  ۹۹  درصد خانوما رو نگاه کنین ميبينيد همه شون احساساتی و خوب هستند . این مشکل از تصور اغراق آمیز شماست و نه اون خانم . اون داره خیلی عادی وبلاگشو مینویسه و خیلی از مواقع حتی نمی فهمه این چیزای عادی ( از نظر خودش ) که مینوسه ممکنه توجه یکی رو جلب کنه و یا باعث بشه یکی یه دید افراطی از اون، پیش خودش بسازه .
باور کنین گاهی اوقات ایمیلهایی رو میگیريم که یکی بخشی از وبلاگ رو کپی کرده و روش اظهار نظر کرده . بعدش همش پیش خودمون فکر میکنم آخه اونکه یه نوشته عادیه ؟ کجاش توجه اونو جلب کرده ؟ چیش یعنی مهم بوده ؟

یه جوابی هم به این پست  سراب دخترانه  بدیم  تا ناکام از دنیا نریم . چون اعتقاد به این مسئله سراب و سراب دیدن فقط مختص دخترا نیست .

کلاً انسان واجد این ویژگی هست . میگن آواز دهل از دور خوش است. یعنی تا زمانی که به شخصی نزدیک نشدی واقعاً نمیتونی بشناسیش و این اطمینان رو پیدا کنی که آیا واقعاً چیزی رو که سعی داره بهت تلقین کنه ، � چه كسي هست ؟ � هست؟
انسانها مثل سراب هستند . از دور وقتی اونارو می بینیم ، فکر می کنیم که درست همون چیزی هستند که ما میخوایم . ولی هرچقدر بهشون بیشتر نزدیک می شیم اون تصویر کم کم ناپدید میشه .